sifat
Sıfat ya da önad; isimlerin ya da diğer sıfatların önüne gelerek onları miktar, sıra, konum, renk, biçim, bıraktığı izlenim vb. gibi çeşitli yönlerden tanımlayan, tarif eden sözcük türü. Sıfat ile nitelediği veya belirttiği ismin oluşturduğu sözcük grubuna "sıfat tamlaması" denir. Sıfatlar genellikle diğer sıfatlardan veya isimlerden önce gelirler. Varlıkları tarif ederler, anlatıma zenginlik kazandırırlar ve çıkartılmaları durumunda cümle devrik duruma gelmez. Örneğin aşağıdaki cümlede kalın yazılmış olan sıfatların çıkartılması durumunda cümle hala anlaşılır durumdadır: Büyük balkon kapılarından içeriye ıhlamur kokulu hoş bir bahar havası geliyordu. (Orhan Pamuk, Masumiyet Müzesi) Balkon kapılarından içeriye bahar havası geliyordu. Aşağıdaki örnekteki gibi bazı kullanımlarda sıfatın çıkartılması hangi varlıktan bahsedildiğinin anlaşılmasını imkansız hale getirdiğinden, anlatım zenginliğinden ziyade anlam kaybına neden olur. Okul futbol takımındaki sarışın çocuk benim küçük kardeşim. Türkçede sıfat olarak kullanılan sözcüklerin hemen hemen hepsi, farklı görevlerde de kullanılabilirler. Bu nedenle, örneğin "Kırmızı sözcüğü bir sıfattır," gibi bir genelleme yapılamaz; sözcüğün cümledeki görevi incelenir: Kırmızı ceketimi giydim. (sıfat) Kırmızıyı giydim. (isim, bkz. adlaşma) Şu çocuk Özge'nin kardeşi. (sıfat) Şu, Özge'nin kardeşi. (zamir) Güzel havalarda gezintiye çıkarım. (sıfat) Yeni sıra arkadaşım çok güzel piyano çalıyor. (zarf) Sıfatlar niteleme ve belirtme olmak üzere başlıca iki ana gruba ayrılırlar.
